Budowa twierdz podczas wojen światowych, zimnej wojny i ery nuklearnej
Ze względu na ogromną niszczycielską siłę stale rozwijających się systemów uzbrojenia, fortyfikacje XX wieku były początkowo budowane wyłącznie w celu wzmocnienia istniejących struktur betonem.
Wkrótce jednak klasyczne fortyfikacje zostały zastąpione przez budynki z czystego betonu zbrojonego. Kamienne systemy forteczne miały swój czas, ponieważ stały się w dużej mierze nieefektywne pod względem militarnym. Najpóźniej do pierwszej wojny światowej, nowoczesna architektura forteczna rozkwitła w celu ochrony przed powstającymi siłami powietrznymi i penetrującą siłą artylerii.
Ufortyfikowane dziedzictwo tej ery "architectura militaris" to pojedyncze bunkry i systemy bunkrów do celów wojskowych, cywilnych, zbrojeniowych lub rządowych, a także gigantyczne linie obronne rozciągające się na tysiące kilometrów w całej Europie.
Nowoczesna technologia zbrojeniowa umożliwia obecnie również niszczenie podziemnych struktur, dzięki czemu szczyt konstrukcji bunkrów należy do historii. Dziś zabytki te są ekscytującymi celami podróży. Wiele z nich można zwiedzać. Odkryj imponujące dziedzictwo forteczne XX wieku z FORTE CULTURA® i dowiedz się więcej o jego dramatycznej historii.
Jeśli zobaczysz to po całkowitym załadowaniu strony, brakuje plików leafletJS.
Dowiedz się więcej o architekturze fortecznej XX wieku.
Bunkier
Silnie ufortyfikowany schron lub kompleks pomieszczeń o konstrukcji żelbetowej, zbudowany pod ziemią jako głęboki bunkier.
Linie obrony
Długi rząd silnie ufortyfikowanych schronów i przeszkód o konstrukcji żelbetowej, częściowo pod ziemią.
