Bunkry z czasów pierwszej i drugiej wojny światowej

Europejski szlak kulturowy zabytków warownych

Doświadczenie twierdzy

Bunkry z czasów pierwszej i drugiej wojny światowej

Ukryta architektura fortyfikacyjna XX wieku

Silnie ufortyfikowany schron lub kompleks pomieszczeń o konstrukcji żelbetowej, zbudowany pod ziemią jako głęboki bunkier.
Przykładowe zdjęcie na okładce: Fort Schoenenbourg, Linia Maginota, Alzacja (FR)

Budynki bunkrów z I i II wojny światowej

Budowa bunkrów rozwinęła się gwałtownie w trakcie pierwszej wojny światowej. Ogromna siła penetracji broni pociągnęła za sobą wzmocnienie ścian i stropów budynków. Jednak nawet stropy o grubości do 10 metrów nie zapewniały całkowitej ochrony. Tylko najdoskonalszy możliwy kamuflaż mógł zagwarantować pewien stopień bezpieczeństwa.

Bunkry i pozycje wojskowe

Po ataku niemieckiego Wehrmachtu na wiele krajów europejskich stopniowo budowano różne bunkry. Z jednej strony były to bunkry dowództwa wojskowego i budynki obronne, a z drugiej zabunkrowane kwatery - takie jak Wilczy Szaniec - dla kierownictwa politycznego i administracyjnego kraju.

Cywilne schrony przeciwlotnicze

Ataki alianckich sił powietrznych na Niemcy doprowadziły do wdrożenia jesienią 1940 r. tzw. programu awaryjnego Führera, który objął prawie 60 miast liczących ponad 100 000 mieszkańców. W ramach tego programu zbudowano ponad 3000 bunkrów dla ludności cywilnej w całych Niemczech na obszarach szczególnie dotkniętych nalotami.

Bunkier zbrojowni

W trakcie II wojny światowej ogromne ilości sprzętu wojskowego i zaopatrzenia były niezbędne do istotnego uzupełnienia machiny wojennej. Atak aliantów na niemiecki przemysł zbrojeniowy doprowadził nie tylko do decentralizacji produkcji zbrojeniowej, ale także do przeniesienia całych fabryk i zakładów pod ziemię oraz do zabunkrowanych obiektów zbrojeniowych.